Expeditie Holland
Blijf op de hoogte en volg ceesenson
12 Januari 2014 | Filipijnen, Banaue
We zijn weer in de bewoonde wereld. Bedankt voor jullie berichtjes, ook voor Cees zijn verjaardag.
7 januari 2014
Vanochtend werden we al een uur eerder wakker dan de wekker. Een man op straat die eten uit zijn kar verkoopt stond onder ons raam zijn menukaart schreeuwend te verkondigen, volgen ons niet de beste verkoopmethode. Een half uur later dan gepland vertrok de bus naar Sagada. Bij het busstation ontmoeten we een stel uit Baren, Martijn en Jessica, ze zijn al 2.5 jaar aan het reizen. De rit begon gezellig omdat we leuk over reizen konden babbelen. We reden gelijk de bergen in hadden mooie uitzichten. We kregen alvast een kleine indruk van de rijstterrassen en dat beteende al veel goeds. Onderweg zagen we een grote groep mannen in een kring staan. In de kring was een hanengevecht aan de gang. Twee hanen met scheermesjes aan de poten vechten, welke er blijft leven heeft gewonnen. De eigenaar van de levende haan mag ook de dode haan menemen naar huis om op te eten en wint veel geld. De mannen in het dorp hebben een gezellig middag, het wordt veel gedaan in dit land. Voor westerlingen niet te begrijpen. Het laatste stuk van de 6 uur durende busrit was pittig door de vele hobbels en kuilen in de weg en de afgrond op een halve meter naast ons. We kwamen aan in een heel rustig en gezellig bergdorpje met veek hostels . Afdingen op kamers is lastig maar omdat hier veel hostels zijn onden we een leuke goedkope kamer vinden. Dit hostel had een leuk terras dus neergepoft voor een biertje. Een van de locale bier is Miguel Light, een goedkope versie van Corona, smaakt goed in de warmte. Na een wandeling in het dorpje hebben we de avond met zijn vieren afgesloten bij een restaurantje.
8 januari 2014
Vanochtend vroeg uit bed gegaan voor een hike. Na een ontbijt bestaande uit koffie en een sandwich konden we er tegen aan. Met Martijn en Jessica gingen we op avontuur. Echo Valley stond op het ochtendprogramma. Een wandeling vanuit ons dorp langs een mooi kerkje en een begraafplaats boven op de berg liepen we naar de klif met uitzicht op de vallei. De vallei heeft een goede echo dus Cees kon even schreeuwen, reeuwen, eeuwen... Vanuit deze plek zagen we de hangende grafkisten. Deze streek staat bekent om Sugong hanging coffins, hoe hoger je in je grafkist aan de wand hangt hoe dichter je bij de hemel bent, dus bij god. Geleidelijk liepen we tussen de naaldbomen de vallei in. Een doolhof van smalle paadjes waar we zelf moesten uitzoeken welke de juiste route is omdat je anders kan verdwalen. Heerlijk de geur van de bomen, de berglucht en de warmte van een mooie lentedag. We liepen langs de grafkisten aan de wand zodat we ze beter konden zien. Sommige kisten waren klein maar breed, hier liggen overledenen in een foetushouding. Het idee er achter is, je wordt geboren in een foetushouding en je gaat naar de hemel in een foetushouding. Het was heel indrukwekkend. Langs de struiken, planten en mooie bloemen liepen we langs een koffieplantage en een klein grot. We zijn de grot, Latang Cave, in geklommen en er liep een ondergrondse rivier doorheen. De rivier hebben we gevolgd en uiteindelijk kwamen we de grot weer uit. Een stijle weg naar boven bracht ons weer in het dorp.
Bij een tentje langs de weg fruit en een broodje gehaald zodat we op een basketbalveld met uitzicht op de vallei van het dorp konden lunchen. Nog een kop koffie en thee gedronken zodat we klaar waren voor het middagprogramma. Ze hebben hier mountaintea, een kruidenthee die erg lekker is. Met twee gidsen gingen we een grot bezoeken, de connectioncave. Op weg naar de grot liepen we langs een hutje waar ze kippen aan het fileren waren, de geur van het verbranden van kippenhuid is echt verschrikkelijk. Ook een varken was zijn laaste adem uit het uitademen, gelukkig hebben de beesten voordat ze gedood worden een goed bestaan met heel veel ruimte. Cees vindt de kip in de Filipijnen erg mals en lekker.
Bij de ingang van de grot stonden ruim 100 hele oude grafkisten opgestapeld. De kisten zijn al meer dan 500 jaar oud en zijn gegraveerd met afbeeldingen van hagedissen, de hagedis is een symbool voor het lange leven. Bij een aantal was de deksel er half af waardoor je de botten in de grafkisten kon zien liggen. Sonja was in haar nopjes, NOT!. Het was alleen maar klauteren door de grot, we moesten ons door smalle openingen manouvreren. Cees en Martijn hadden hun lengte niet mee en we moesten onze schoenen uit doen om beter grip te hebben. We hadden de gidsen hard nodig, ze hadden olielampen bij zich en ze hielpen ons om door de smalle doorgangen de rivier in de grot te bereiken. Cees en Martijn hebben een duik genomen in ' het zwembad', het was lekker koud. We konden ook nog een jointje roken met de jonge gidsen, maar dit aanbod hebben we overgeslagen. De de gladde stenen glibberden we verder door claustrofobische grot. Aan het eind van de grot was meer ruimte en kon je je fantasie gebruiken om voorwerpen en lichaamsdelen te zien in de rotsen. Er zijn hier weinig toeristen dus dat maakt het hier nog leuker. We hebben nog nooit zo'n leuke tocht gemaakt door een grot.
Toen we weer daglicht zagen zijn we teruggelopen naar het dorp. Uiteraard gelijk weer een terrasje gepakt om te drinken en gelijk te eten. Ons toetje was een verjaardagstaart voor Martijn. Om zijn verjaardag te vieren zijn we naar de enige bar in het dorp gegaan. Een gezellige knusse houten hut die vol hangt met souverniers. Helaas moesten we om 22.00 uur al de kroeg verlaten omdat hier de avondklok ingaat.
9 januari 2014
Lang zal hij leven, lang zal hij leven..... De ontbijttafel was versierd en Martijn en Jessica hadden leuke kadootjes voor Cees gekocht. Hij kreeg een ketting, een sleutelhanger en een fles lokale drank. Van de eigenaar van het restaurant kreeg Cees nog een zak lokale koffie. De filipino's zijn hele vriendelijke mensen en zeker niet opdringerig. De dag begon al goed.
Vandaag gingen we weer verder reizen. Eerst gingen we met een jeepney naar Bontoc. De jeepney gaat pas weg als hij helemaal vol zit. Toen we aankwamen lopen zat de bus helemaal vol. Alleen op het dak bij alle tassen was nog plek. Wij met zijn vieren het dak op. In het zonnetje zaten/lagen we te genieten van de uitzichten. Het eerste gedeeldte was erg slecht wegdek (wisten we nog van de heenweg). De jeepney reed heel dicht langs de afgrond over de hobbels en kuilen door de modder. Jessica en Sonja waren wel een beetje bang en waren hard aan het gillen. Na het gevaarlijke gedeelte gepasseerd te hebben zagen we gifgroene rijstevelden. Zo groen hebben we ze echt nog nooit gezien, zo mooi.
In Bontoc zijn we overgestapt op een andere jeepney. De rit duurde 2 uur en nu zaten we wel op de bank binnen. We reden nogsteeds door de bergen met mooie uitzichten. Eenmaal aangekomen in hebben we bij het eerste de beste hostel onze grote backpacks achter gelaten. Een klein probleem in het noorden is geldpinnen. In de twee dorpjes waar we vandaag al eerder waren was pinnen niet mogelijk en hier lukte het ook niet. Gelukkig mochten we geld lenen van Martijn en Jessica zodat we de aankomende dagen konden eten, drinken en slapen.
We zijn met 2 kleine rugzakjes verder gaan reizen. We begonnen met een kleine rit met een tricycle (brommer met zijspan). Onderweg moesten we nog even uitstappen omdat de tricycle anders de berg niet kon opkomen. Daarna weer opgepropt in de zijspan verder gehoppeld over de onverharde weg. Bij een kruising zijn we afgezet, vanuit hier moesten we eerst 4 kilometer om hoog lopen. Een vrachtwagen reed voorbij en was zo aardig om ons mee te nemen, zo konden we 2 kilometer meeliften in de achterklep. Op de top van de berg moesten we nog een afdaling maken. Een smal paadje met trappen en keien op de weg leiden ons naar het bergdorpje Batad bestaande uit ongeveer 50 houten hutjes. Je kan hier alleen te voet komen en ligt midden in de rijstterassen. Deze omgeving staat op de werelderfgoedlijst van Unesco. We hebben een traditionele native hut gevonden om in te slapen. De hut staat op palen en de heeft een rieten puntdagk. In de hut staan 3 bedden en een gedeeltje om een vuurtje te maken. Het is erg ruim en je kan er staan. We hadden 1 klein raam en konden met een trapje er komen. Onder de hut staat een tafel en bankje en er is plaats voor een kampvuur. De badkamer is naast de hut in een kleiner hutje. Er staat een toiletpot die doorgespoeld moet worden met een emmertje water en er staat een grote ton met koud water, dit is de douche. We gingen ons gelijk opfrissen en hadden uitzicht vanuit de badkamer op de rijstterassen, wow. Het restaurantgedeelte had ook prachtig uitzicht en hebben hier filipijns gegeten. Altijd rijst, groete, varkensvlees of kip in verschillende variaties. Helaas geen echte curries voor Cees. Met nog een stel uit Oostenrijk hebben we met zijn zessen de avond afgesloten bij onze hut met een kampvuur en zelfgemaakte rijstenwijn. Het slapen was erg leuk, geen electrische tijd dus we kregen een kaarsje mee. Dit was echt een op en top backpackdag.
10 januari 2014
Onze ochtend begon weer met een stevig ontbijt, dit hebben we nodig omdat het een zware dag gaat worden. In de dauw lopen we eerst door het dorpje met veel trappetjes en balanceren we over de rijstvelden met uitzicht op de vallei met de rijstterassen. We komen uit op een punt waar we de rivier zien. De 30 meter waterval Tappia is de moeite waard om een half uur voor naar bendenen te lopen. Cees Martijn nemen een duik in het ijskoude water. Daarna was het ook weer ruim een half een naar boven lopen, elke 30 trappen was het even stoppen om op adem komen, pffff. We liepen verder over de rijsterassen en paadjes langs de berg. Het was goed opletten want als je misstapt val je of een de modder van een rijstveld of in de afgrond. Na 2 uur berg op en berg af lopen kwamen we aan in het kleine dorpje Cambulo. Het laaste stuk over de rijstterassen was best gevaarlijk dus we waar blij toe dat we even konden zitten en lunchen. Een pita kaas, rode ui en tomaat ging er goed in.
Het begon te regenen maar wilde toch in een ander dorpje slapen. We moesten nog 2 uur lopen, dus regenjas aan en gaan met die banaan. De uitzichten waren super. De paadjes over de gladde keien en modder werd iets gevaarlijker maar we bleven doorgaan. Af en toe kwamen we een paar hutjes tegen en kinderen kwamen naar ons toe. Ook hier zijn niet veel toeristen maar de meeste doen het met een gids. Wij zijn eigenwijs en kunnen het echt wel zelf. We waren allemaal al een keer met onze schoenen in een rijstveld gegeleden, maar gelukkig niet gevallen. Af en toe moet je een keuze maken om links of rechts af te slaan. Op de rijstterassen zijn mensen aan het werk en zijn zo aardig om ons de juiste weg aan te geven. Ook als we tegenliggers tegenkwamen vroegen we of we de juiste kan op gingen. Een uur lang kwamen we niemand tegen, we waren al ruim twee uur onderweg en hadden nog geen dorpje gezien. Stevig doorlopen want we moesten het dorpje wel met daglicht bereiken, zaten we wel goed?!? Na een half uur doorlopen zagen we een dorpje in de verte op een berg. Na een hoge klim kwamen we een vrouw tegen, ze gebaarde dat het dorpje dat we zagen Pula is. We waren zo blij, we zaten helemaal goed, maar door de regen hadden we er gewoon langer over gelopen.
We kwamen als verzopen katjes aan in het dorp (30 hutjes) en moesten alleen onze verblijfplaats nog vinden. Er is hier 1 oude dame die als enige een homestay heeft voor max. 9 gasten. Er zaten 5 israelische gasten al aan de keukentafel, het plafond was maar 1.80 hoog. Gelukkig we hebben allemaal een bed. Wij mochten boven slapen, de kamers waren met gordijnen en twee deuren gescheiden van elkaar. Uiteraard was hier ook geen douche. We konden kiezen uit koffie of thee maar dat ging er wel in. De vrouw des huizes had voor ons gekookt, rijst, noedels en een beetje groente, dit is het enige was ze heeft. Het smaakte goed naar deze lange hike. De israelische jongens hadden leuke reisverhalen en de fles drank die Cees voor zijn verjaardag had gekregen ging op. We gingen weer vroeg naar bed naar een topdag.
11 januari 2014
We hadden het niet verwacht maar hebben weer lekker geslapen. De oude vrouw des huizes was om 4.00 uuur al opgestaan om pancakes voor ons te bakken. Het is echt een schat van een mens, ze spreek geen woord engels maar communiceren gaat prima. Onze schoenen hadden de hele nacht boven het vuur gestaan. Met nog een beetje vochtige schoenen gingen we weer vroeg op pad. De kinderen zwaaide ons uit en we liepen via een ander dorpje hoog de bergen in. Het was toch weer even inkomen maar gelukkig was het droog en scheen de zon af en toe. De dag liepen we voor door de jungle, een paar beekjes die we over moesten oversteken en mooie planten en bloemen stonden naast ons pad. Iedereen die we spraken gaf een andere tijdsduur aan, dus we wisten vandaag ook niet wat ons te wachten zou staan. Het was glibberig van de regen dus was het vandaag ook weer uitkijken. Vandaag liepen we ook alleen op kleine paadjes waar je alleen te voet kan komen. We kwamen mannen met rijstzakken en hout op een rug tegen die op hun slippers dezelfde weg afgeleggen, respect! Een vrouw die ergens halverwege in een bananenplantage werkt heeft een stuk met ons meegelopen, ze vond het wel gezellig.
Eerder dan verwacht kwamen we aan op de grote weg. We waren bekaf. We pakten en triclycle om ons het uitzichtpunt van Banaue te brengen. Snel een paar foto's gemaakt en door naar Banaue. In een hostel stonden onze backpacks dus die hebben we gelijk opgehaald. De buren hadden een goedkoper hostel en dus hebben we ons gelijk opgefrist en een heerlijke warme douche genomen. Het werd al snel donker en dus zijn we een hapje gaan eten, hamburg met patat. Het heeft nog nooit zo lekker gesmaakt als vandaag. We hebben afscheid genomen van Martijn en Jessica want morgen scheiden onze weg. De trekking in het noorden was top!
7 januari 2014
Vanochtend werden we al een uur eerder wakker dan de wekker. Een man op straat die eten uit zijn kar verkoopt stond onder ons raam zijn menukaart schreeuwend te verkondigen, volgen ons niet de beste verkoopmethode. Een half uur later dan gepland vertrok de bus naar Sagada. Bij het busstation ontmoeten we een stel uit Baren, Martijn en Jessica, ze zijn al 2.5 jaar aan het reizen. De rit begon gezellig omdat we leuk over reizen konden babbelen. We reden gelijk de bergen in hadden mooie uitzichten. We kregen alvast een kleine indruk van de rijstterrassen en dat beteende al veel goeds. Onderweg zagen we een grote groep mannen in een kring staan. In de kring was een hanengevecht aan de gang. Twee hanen met scheermesjes aan de poten vechten, welke er blijft leven heeft gewonnen. De eigenaar van de levende haan mag ook de dode haan menemen naar huis om op te eten en wint veel geld. De mannen in het dorp hebben een gezellig middag, het wordt veel gedaan in dit land. Voor westerlingen niet te begrijpen. Het laatste stuk van de 6 uur durende busrit was pittig door de vele hobbels en kuilen in de weg en de afgrond op een halve meter naast ons. We kwamen aan in een heel rustig en gezellig bergdorpje met veek hostels . Afdingen op kamers is lastig maar omdat hier veel hostels zijn onden we een leuke goedkope kamer vinden. Dit hostel had een leuk terras dus neergepoft voor een biertje. Een van de locale bier is Miguel Light, een goedkope versie van Corona, smaakt goed in de warmte. Na een wandeling in het dorpje hebben we de avond met zijn vieren afgesloten bij een restaurantje.
8 januari 2014
Vanochtend vroeg uit bed gegaan voor een hike. Na een ontbijt bestaande uit koffie en een sandwich konden we er tegen aan. Met Martijn en Jessica gingen we op avontuur. Echo Valley stond op het ochtendprogramma. Een wandeling vanuit ons dorp langs een mooi kerkje en een begraafplaats boven op de berg liepen we naar de klif met uitzicht op de vallei. De vallei heeft een goede echo dus Cees kon even schreeuwen, reeuwen, eeuwen... Vanuit deze plek zagen we de hangende grafkisten. Deze streek staat bekent om Sugong hanging coffins, hoe hoger je in je grafkist aan de wand hangt hoe dichter je bij de hemel bent, dus bij god. Geleidelijk liepen we tussen de naaldbomen de vallei in. Een doolhof van smalle paadjes waar we zelf moesten uitzoeken welke de juiste route is omdat je anders kan verdwalen. Heerlijk de geur van de bomen, de berglucht en de warmte van een mooie lentedag. We liepen langs de grafkisten aan de wand zodat we ze beter konden zien. Sommige kisten waren klein maar breed, hier liggen overledenen in een foetushouding. Het idee er achter is, je wordt geboren in een foetushouding en je gaat naar de hemel in een foetushouding. Het was heel indrukwekkend. Langs de struiken, planten en mooie bloemen liepen we langs een koffieplantage en een klein grot. We zijn de grot, Latang Cave, in geklommen en er liep een ondergrondse rivier doorheen. De rivier hebben we gevolgd en uiteindelijk kwamen we de grot weer uit. Een stijle weg naar boven bracht ons weer in het dorp.
Bij een tentje langs de weg fruit en een broodje gehaald zodat we op een basketbalveld met uitzicht op de vallei van het dorp konden lunchen. Nog een kop koffie en thee gedronken zodat we klaar waren voor het middagprogramma. Ze hebben hier mountaintea, een kruidenthee die erg lekker is. Met twee gidsen gingen we een grot bezoeken, de connectioncave. Op weg naar de grot liepen we langs een hutje waar ze kippen aan het fileren waren, de geur van het verbranden van kippenhuid is echt verschrikkelijk. Ook een varken was zijn laaste adem uit het uitademen, gelukkig hebben de beesten voordat ze gedood worden een goed bestaan met heel veel ruimte. Cees vindt de kip in de Filipijnen erg mals en lekker.
Bij de ingang van de grot stonden ruim 100 hele oude grafkisten opgestapeld. De kisten zijn al meer dan 500 jaar oud en zijn gegraveerd met afbeeldingen van hagedissen, de hagedis is een symbool voor het lange leven. Bij een aantal was de deksel er half af waardoor je de botten in de grafkisten kon zien liggen. Sonja was in haar nopjes, NOT!. Het was alleen maar klauteren door de grot, we moesten ons door smalle openingen manouvreren. Cees en Martijn hadden hun lengte niet mee en we moesten onze schoenen uit doen om beter grip te hebben. We hadden de gidsen hard nodig, ze hadden olielampen bij zich en ze hielpen ons om door de smalle doorgangen de rivier in de grot te bereiken. Cees en Martijn hebben een duik genomen in ' het zwembad', het was lekker koud. We konden ook nog een jointje roken met de jonge gidsen, maar dit aanbod hebben we overgeslagen. De de gladde stenen glibberden we verder door claustrofobische grot. Aan het eind van de grot was meer ruimte en kon je je fantasie gebruiken om voorwerpen en lichaamsdelen te zien in de rotsen. Er zijn hier weinig toeristen dus dat maakt het hier nog leuker. We hebben nog nooit zo'n leuke tocht gemaakt door een grot.
Toen we weer daglicht zagen zijn we teruggelopen naar het dorp. Uiteraard gelijk weer een terrasje gepakt om te drinken en gelijk te eten. Ons toetje was een verjaardagstaart voor Martijn. Om zijn verjaardag te vieren zijn we naar de enige bar in het dorp gegaan. Een gezellige knusse houten hut die vol hangt met souverniers. Helaas moesten we om 22.00 uur al de kroeg verlaten omdat hier de avondklok ingaat.
9 januari 2014
Lang zal hij leven, lang zal hij leven..... De ontbijttafel was versierd en Martijn en Jessica hadden leuke kadootjes voor Cees gekocht. Hij kreeg een ketting, een sleutelhanger en een fles lokale drank. Van de eigenaar van het restaurant kreeg Cees nog een zak lokale koffie. De filipino's zijn hele vriendelijke mensen en zeker niet opdringerig. De dag begon al goed.
Vandaag gingen we weer verder reizen. Eerst gingen we met een jeepney naar Bontoc. De jeepney gaat pas weg als hij helemaal vol zit. Toen we aankwamen lopen zat de bus helemaal vol. Alleen op het dak bij alle tassen was nog plek. Wij met zijn vieren het dak op. In het zonnetje zaten/lagen we te genieten van de uitzichten. Het eerste gedeeldte was erg slecht wegdek (wisten we nog van de heenweg). De jeepney reed heel dicht langs de afgrond over de hobbels en kuilen door de modder. Jessica en Sonja waren wel een beetje bang en waren hard aan het gillen. Na het gevaarlijke gedeelte gepasseerd te hebben zagen we gifgroene rijstevelden. Zo groen hebben we ze echt nog nooit gezien, zo mooi.
In Bontoc zijn we overgestapt op een andere jeepney. De rit duurde 2 uur en nu zaten we wel op de bank binnen. We reden nogsteeds door de bergen met mooie uitzichten. Eenmaal aangekomen in hebben we bij het eerste de beste hostel onze grote backpacks achter gelaten. Een klein probleem in het noorden is geldpinnen. In de twee dorpjes waar we vandaag al eerder waren was pinnen niet mogelijk en hier lukte het ook niet. Gelukkig mochten we geld lenen van Martijn en Jessica zodat we de aankomende dagen konden eten, drinken en slapen.
We zijn met 2 kleine rugzakjes verder gaan reizen. We begonnen met een kleine rit met een tricycle (brommer met zijspan). Onderweg moesten we nog even uitstappen omdat de tricycle anders de berg niet kon opkomen. Daarna weer opgepropt in de zijspan verder gehoppeld over de onverharde weg. Bij een kruising zijn we afgezet, vanuit hier moesten we eerst 4 kilometer om hoog lopen. Een vrachtwagen reed voorbij en was zo aardig om ons mee te nemen, zo konden we 2 kilometer meeliften in de achterklep. Op de top van de berg moesten we nog een afdaling maken. Een smal paadje met trappen en keien op de weg leiden ons naar het bergdorpje Batad bestaande uit ongeveer 50 houten hutjes. Je kan hier alleen te voet komen en ligt midden in de rijstterassen. Deze omgeving staat op de werelderfgoedlijst van Unesco. We hebben een traditionele native hut gevonden om in te slapen. De hut staat op palen en de heeft een rieten puntdagk. In de hut staan 3 bedden en een gedeeltje om een vuurtje te maken. Het is erg ruim en je kan er staan. We hadden 1 klein raam en konden met een trapje er komen. Onder de hut staat een tafel en bankje en er is plaats voor een kampvuur. De badkamer is naast de hut in een kleiner hutje. Er staat een toiletpot die doorgespoeld moet worden met een emmertje water en er staat een grote ton met koud water, dit is de douche. We gingen ons gelijk opfrissen en hadden uitzicht vanuit de badkamer op de rijstterassen, wow. Het restaurantgedeelte had ook prachtig uitzicht en hebben hier filipijns gegeten. Altijd rijst, groete, varkensvlees of kip in verschillende variaties. Helaas geen echte curries voor Cees. Met nog een stel uit Oostenrijk hebben we met zijn zessen de avond afgesloten bij onze hut met een kampvuur en zelfgemaakte rijstenwijn. Het slapen was erg leuk, geen electrische tijd dus we kregen een kaarsje mee. Dit was echt een op en top backpackdag.
10 januari 2014
Onze ochtend begon weer met een stevig ontbijt, dit hebben we nodig omdat het een zware dag gaat worden. In de dauw lopen we eerst door het dorpje met veel trappetjes en balanceren we over de rijstvelden met uitzicht op de vallei met de rijstterassen. We komen uit op een punt waar we de rivier zien. De 30 meter waterval Tappia is de moeite waard om een half uur voor naar bendenen te lopen. Cees Martijn nemen een duik in het ijskoude water. Daarna was het ook weer ruim een half een naar boven lopen, elke 30 trappen was het even stoppen om op adem komen, pffff. We liepen verder over de rijsterassen en paadjes langs de berg. Het was goed opletten want als je misstapt val je of een de modder van een rijstveld of in de afgrond. Na 2 uur berg op en berg af lopen kwamen we aan in het kleine dorpje Cambulo. Het laaste stuk over de rijstterassen was best gevaarlijk dus we waar blij toe dat we even konden zitten en lunchen. Een pita kaas, rode ui en tomaat ging er goed in.
Het begon te regenen maar wilde toch in een ander dorpje slapen. We moesten nog 2 uur lopen, dus regenjas aan en gaan met die banaan. De uitzichten waren super. De paadjes over de gladde keien en modder werd iets gevaarlijker maar we bleven doorgaan. Af en toe kwamen we een paar hutjes tegen en kinderen kwamen naar ons toe. Ook hier zijn niet veel toeristen maar de meeste doen het met een gids. Wij zijn eigenwijs en kunnen het echt wel zelf. We waren allemaal al een keer met onze schoenen in een rijstveld gegeleden, maar gelukkig niet gevallen. Af en toe moet je een keuze maken om links of rechts af te slaan. Op de rijstterassen zijn mensen aan het werk en zijn zo aardig om ons de juiste weg aan te geven. Ook als we tegenliggers tegenkwamen vroegen we of we de juiste kan op gingen. Een uur lang kwamen we niemand tegen, we waren al ruim twee uur onderweg en hadden nog geen dorpje gezien. Stevig doorlopen want we moesten het dorpje wel met daglicht bereiken, zaten we wel goed?!? Na een half uur doorlopen zagen we een dorpje in de verte op een berg. Na een hoge klim kwamen we een vrouw tegen, ze gebaarde dat het dorpje dat we zagen Pula is. We waren zo blij, we zaten helemaal goed, maar door de regen hadden we er gewoon langer over gelopen.
We kwamen als verzopen katjes aan in het dorp (30 hutjes) en moesten alleen onze verblijfplaats nog vinden. Er is hier 1 oude dame die als enige een homestay heeft voor max. 9 gasten. Er zaten 5 israelische gasten al aan de keukentafel, het plafond was maar 1.80 hoog. Gelukkig we hebben allemaal een bed. Wij mochten boven slapen, de kamers waren met gordijnen en twee deuren gescheiden van elkaar. Uiteraard was hier ook geen douche. We konden kiezen uit koffie of thee maar dat ging er wel in. De vrouw des huizes had voor ons gekookt, rijst, noedels en een beetje groente, dit is het enige was ze heeft. Het smaakte goed naar deze lange hike. De israelische jongens hadden leuke reisverhalen en de fles drank die Cees voor zijn verjaardag had gekregen ging op. We gingen weer vroeg naar bed naar een topdag.
11 januari 2014
We hadden het niet verwacht maar hebben weer lekker geslapen. De oude vrouw des huizes was om 4.00 uuur al opgestaan om pancakes voor ons te bakken. Het is echt een schat van een mens, ze spreek geen woord engels maar communiceren gaat prima. Onze schoenen hadden de hele nacht boven het vuur gestaan. Met nog een beetje vochtige schoenen gingen we weer vroeg op pad. De kinderen zwaaide ons uit en we liepen via een ander dorpje hoog de bergen in. Het was toch weer even inkomen maar gelukkig was het droog en scheen de zon af en toe. De dag liepen we voor door de jungle, een paar beekjes die we over moesten oversteken en mooie planten en bloemen stonden naast ons pad. Iedereen die we spraken gaf een andere tijdsduur aan, dus we wisten vandaag ook niet wat ons te wachten zou staan. Het was glibberig van de regen dus was het vandaag ook weer uitkijken. Vandaag liepen we ook alleen op kleine paadjes waar je alleen te voet kan komen. We kwamen mannen met rijstzakken en hout op een rug tegen die op hun slippers dezelfde weg afgeleggen, respect! Een vrouw die ergens halverwege in een bananenplantage werkt heeft een stuk met ons meegelopen, ze vond het wel gezellig.
Eerder dan verwacht kwamen we aan op de grote weg. We waren bekaf. We pakten en triclycle om ons het uitzichtpunt van Banaue te brengen. Snel een paar foto's gemaakt en door naar Banaue. In een hostel stonden onze backpacks dus die hebben we gelijk opgehaald. De buren hadden een goedkoper hostel en dus hebben we ons gelijk opgefrist en een heerlijke warme douche genomen. Het werd al snel donker en dus zijn we een hapje gaan eten, hamburg met patat. Het heeft nog nooit zo lekker gesmaakt als vandaag. We hebben afscheid genomen van Martijn en Jessica want morgen scheiden onze weg. De trekking in het noorden was top!
-
12 Januari 2014 - 10:38
Brigitte:
Goh jullie hebben al zoveel gezien en meegemaakt in die paar dagen. Heel gaaf maar ook niet ongevaarlijk zo te lezen. Heeel leuk geschreven jullie verslagen. Ga zo door. Groetjes Brigitte -
12 Januari 2014 - 12:24
Nico Enpaulien:
ha die cees en son zo dat was weer heel wat wat jullie gezien en beleefd hebben en ik zie het benauwde gezicht van son al boven op die bus moet er ook niet aan denken wij zij gisteren avond na een vlucht van bijna 13 uur thus gekomen brr wat koud hebben genoten doen jullie dat ook maar want het gaat veel te snel voor bij helaas laos was helemaal top son iedere dag gefietst en alles zo rustig en landelijk heerlijk tot jullie volgende ber gr en dikke kus van ons -
12 Januari 2014 - 19:02
Mandy:
Hoi Cees en Sonja,
Zo wat een avontuur en wat geen echte currie gegeten hahaha ooops, komt nog ;-), maar als ik jullie verhaal zit te lezen voel ik zelfs de spanning jeempie zeg, echt leuk jullie verslagen om het zo te lezen maar niet ongevaarlijk ook pfff.... En uiteindelijk toch nog een warme douche, en lief van die vrouw dat ze jullie schoenen heeft gedroogd helemaal top.
Kijk al weer uit naar jullie volgende verslag heel veel plezier.
Groetjes van Mandy -
13 Januari 2014 - 15:53
Vincent:
Fantastisch backpack avontuur. Ik geniet van al jullie ervaringen. Groeten Vinnie -
13 Januari 2014 - 21:47
Carla:
Wat een spannende en mooie ervaringen...
Kijk weer uit naar het volgende bericht. Dikke kus Cal -
13 Januari 2014 - 21:57
Annette:
Wat een geweldige verhalen weer! Tot de volgende! X Annette -
13 Januari 2014 - 23:31
Connie:
Hoi, wat een avontuur zeg! leef er helemaal in mee! heel veel plezier :-) -
14 Januari 2014 - 09:52
Piet En Clara:
Hoi Cees en Sonja.
Wat een verhalen in een tijd van 1 week.
Ook wij zijn net weer terug(het was heerlijk)
Onze verhalen vertellen we wel als jullie terug zijn.
Bedankt voor jullie sms, kreeg hem net binnen.
Groetjes, Ma & Pa -
14 Januari 2014 - 21:15
Fred En Jolanda:
Hoi Cees en Sonja,
Wat een avontuur weer jongens, we lezen het makkelijk weg.
Zelf het weekend naar Texel geweest, was ook erg spannend geprobeerd om naar de vuurtoren te lopen maar me schoonmoeder was halverwege helemaal kapot.
En helemaal geen "me love you long time" gehoord op Texel, is toch een apart volk daar.
We kijken uit naar jullie volgende reisavontuur.
Groetjes en nog heel veel (reis) plezier,
Fred en Jolanda.
-
15 Januari 2014 - 12:45
Petra:
Zo weer even bijgelezen terwijl ik heel prozaïsch in de auto zit met een bruin bammetje in Klaaswaal. Lijkt me spannend als je daar loopt en het dorp dan niet ziet ..... hele fijne dagen verder. -
16 Januari 2014 - 17:10
Wessel En Lysette:
zo klink weer allemaal top lekker spanend allemaal neem trouwens aan dat sonja voor het volgende busritje op een dak bedankt moet er niet aan denken langs die afgronden weer is hier helemaal niks veel regen nou geniet maar gr van wes en lysette -
17 Januari 2014 - 17:18
Nico En Paulien:
hoi cees en son nog geen nieuwe verhalen dus dan maar zo son van harte gefeliciteerd met je verjaardag want daar ben je nu al jarig zo nu ken jij ook zeggen ben een 20 meer cees natuurlijk ook gefliciteerd met son bedankt voor jullie kaart en we hopen snel weer wat van julie te horen gr n een dikke kusvan ons nico en paulien -
18 Januari 2014 - 09:59
Pieter En Anja:
Heey Sonja,
Een hele fijne verjaardag!!!
Kus uit Arnhem -
18 Januari 2014 - 13:01
Patricia:
Son van harte met je 30e verjaardag (doet het zeer??) als je terug bent heb ik een hele leuke verrassing voor je :)
En veel plezier nog allebei he!!!
Xx Anton, Patricia Lotte en Thijs -
18 Januari 2014 - 14:05
Oma:
Ook oma wil je feliciteren met je 30ste.
Fijne dag en nog een fijne vakantie de komende 2 weken.
Als je ons sms nog niet gelezen, dan feliciteren we graag nog een keer op deze manier.
Cees, ook jij gefeliciteerd met je meisje !
Gr. Ma en Pa -
18 Januari 2014 - 17:43
Jan En Lies:
Hoi lieve blokgenote,
Ik ben je nog steeds niet vergeten hoor,
met name vandaag niet, want ......
Sonja is vandaag 30 jaar geworden, hiep hiep hiep, hoera !!!!!
Kleine meisjes worden groot, haha.
Een fijne verjaardag verder nog,
groetjes aan Cees
groetjes van ons
vooral van mij, je blokgenote Lies X
(salaris wordt deze week overgemaakt, dus we gaan aftellen, dat je weer terug komt, haha) -
18 Januari 2014 - 17:53
Debby:
Wowie! Wat klinkt het weer allemaal gaaf!
Super leuk om te lezen en geen betere plek om jullie verjaardagen te vieren!
Welkom bij de club van oudjes Son!
Heel veel plezier nog schatjes!
Zonnige kussen! -
18 Januari 2014 - 19:48
Roos En Fiene :
Wat een mooie avonturen maken jullie weer mee, vast alweer een tijdje buiten de bewoonde wereld. We kijken alweer uit naar jullie volgende verslag. Ben erg benieuwd naar jullie fotoboek.
Wat een bijzondere dag vandaag, mijn lieve kleine zusje alweer 30 jaar! Wat een mijlpaal.
Van Harte. Jammer dat we je vandaag niet in het echt kunnen feliciteren, maar die hou je nog tegoed. Natuurlijk ook nog gefeliciteerd met Cees (had een e-mail gestuurd, maar weet niet of je die wel gelezen hebt).
X
-
18 Januari 2014 - 21:14
Frans:
Leuk om te lezen hoe jullie genieten van jullie reis. Fijn om deelgenoot te mogen zijn van jullie avonturen. Vergeet niet jouw work-outs te doen Cees? hahaha
Be safe and have fun and Enjoy!!
Frans
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
