Op Safari

16 januari 2013

Moeilijke start vanochtend want na 4 uur slaap ging om 4.45 uur de wekker. Om 5.00 uur zouden we worden opgehaald door een jeep voor een safari in Yale National Park ((127.000 km2) . Na drie kwartier toch even navraag gedaan en pas een uur na de afgesproken tijd en excususus zaten we in de jeep naar het park. Dit gedeelte van van Sri Lanke is savanna met veel kreupelhout en meertjes langs de oranje zandweggetjes waar we over reden. Als je dan in de jeep zit is het maar te hopen dat je veel dieren spot.... We hebben o.a. gezien: de wilde waterbuffelo, makaken slingerd door de bomen, indische nimmerzaten, pelikanen, veraranen, krokodillen, paardherten, wilde honden en heel veel mooie kleurrijke vogels. We hebben ook heel veel pauwen gezien en gehoord, we begrijpen nu waarom het het symbool van Srilankan Air is. Het was veel gehobbel over de zandweggetjes want er zaten veel gaten in het wegdek. Maar we werden later die ochtend beloond door het zien van een familie olifanten aan de kant van de weg die lekker aan het eten waren. 7 stuks waarvan 1 babyolifantje. We hebben ze van heel dichtbij gezien en uiteindelijk liep de hele stoet langs onze jeep naar de andere kant van de weg, geweldig!. We stopten ook nog bij het strand waar een gedenksteen stond. Op die plek waren 73 mensen omgekomen bij de Tsunami. In dit park zijn ook 35 luipaarden maar helaas hebben we die niet gezien. Het was een geslaagde safari.

Terug bij onze bungalow een lunch genuttigd op ons terras en onze backpacks weer ingepakt. Vanuit Tisse worden de safari's georganiseerd maar het stadje zelf is niet bijzonder daarom besloten we om gelijk door te reisen naar een badplaatsje. Het was een zware busreis omdat we moe waren van de safari en de hele bus zat bom vol. We hadden gelukkig wel een bankje waar we samen voorin de bus konden zitten zodat Cees zijn benen kon strekken. De backpacks lagen voorin bij de chauffeur met daaronder 10 stokjes wierrook (ach .. dan ruiken ze gelijk lekker). De bankjes hadden geen hoofdsteun en schouder aan schouder zitten was niet mogelijk omdat de bankjes voor ons te klein waren. Cees kon helemaa niet slapenl en Sonja probeerde wel te slapen maar haar hoofd ging van links naar rechts en van voor naar achter waardoor ze elke keer wakker schrok met pijn in haar nek. Af en toe zagen we de zee al omdat de route die we moesten afleggen langs de kust ging. 10 kilometer voor het klein badplaatjes Marissa was de bushalte waar we moesten uitstapte en vanaf daar een tuk tuk moesten nemen. Eenmaal in Marissa aangekomen hebben we lang gezocht naar een mooie, goedkope slaapplaats. Uiteindelijk vonden we een mooie houten bungalow 25 meter van de zee. Het was al donker toen we helemaal geinstalleerd waren en zijn in het eerste reggae-retaurantje neer geploft voor een lekker maal. Na het eten zijn we ons bed ingedoken.

17 januari 2013

Vanochtend hebben we uitgeslapen en lekker ontbeten bij de strandtent. . We beginnen ons ontbijt altijd met een verse fuitshake en ook deze keer hebben onze vitamine in de ochtend weer genomen. Vandaag is het een vakantiedag. We zijn op strand gaan liggen op ligstoelen en hebben de hele midddag weinig gedaan. Lezen, zwemmen in de blauwe zee, eten, drinken, zonnen en nog een keer het warme water in gegaan. De golven zijn hier hoog dus aan Cees heb je geen kind. Het strand ligt in een baai van een kilometer lang met allemaal gezellige barretjes en restaurantjes met daarachter de palmbomen. Wat hebben we het toch slecht.... Eind van de middag hebben we een strandwandeling gemaakt en bij een surfbarretje beland waar we konden kijken naar de surfers. De avond hebben we ook op het strand doorgebracht. Bij een restaurantje heeft Cees de zoveelste vis gegeten...

18 januari 2013

Vanmorgen om 5.45 begon de dag met Lang zal ze leven ..... Hieper de piep HOERA. Na een snelle douch stond de tuk tuk al op ons te wachten om ons naar de haven te brengen. Aangekomen in de haven moesten we klimmen en klauteren over twee andere boten om op onze boot te komen. Veel boten waren afgeladen met mensen maar omdat wij gisteravond laat hadden geboekt hadden wij een boot met maar liefst 5 mensen. Heel toevallig was er een Duitse meid die vandaag ook jarig is. Ze was 29 geworden.........toeval bestaat niet....... Sonja had al een pil ingenomen om te verkomen dat ze zeeziek zou worden. Na een ruige tocht over de Indische Oceaan van ongeveer 45 minuten sprong twee keer een reuze manta uit het water, specatulair. Na een aantal vliegde vissen te hebben gezien zagen we de eerste signalen van een walvis. We zagen water als een fontein boven de golven uitkomen. Als een speer er naartoe gevaren zodat we de walvis van dichtbij konden aanschouwen. Sonja had nu al een verjaardag om niet meer te vergeten. De bemanning werd helemaal enthousiast en ging er 110% voor. De ene naar de andere walvis hebben gezien, de een nog dichter bij dan de andere. We hebben het aller grootste zoorgdier ter wereld gezien, de blauwe vinvis (24 meter lang). Ook de Bryde's whalel (14 meter lang) hebben we aantal keer boven het water uit zien komen. We hebben het aantal niet kunnen bijhouden maar we hebben zeker meer dan 20 walvissen gezien. Top!. Aan de manier van zwemmen kon de bemanning zien wanneer de zoogdieren het diepe water ingingen en dan riepen met ze met z'n drieen Tale Tale Tale, omdat moment moesten wij met de camera stand-by staan om te schieten. Gisteren was er een hele groep orka's gespot maar omdat er vandaag zo'n grote groep blauwe vinvissen bij elkaar zwommen, waren de groep orka's vandaag in de verste verte niet te zien (de orka wordt ook wel 'de killer' whale genoemd omdat ze boven aan de voedselketen staan). Boven op het dek rolden we letterlijk van de ene naar de andere kant van het dek om de beste foto's te nemen, best een moeilijk karwei. We hebben veel geluk gehad.

De middag hebben we weer doorbracht op een ligbed de oceaan. Heel relaxd en ook gezellig want het Duitse koppel die we op de boot hadden ontmoet kwam gezellig bij ons zitten. Vanavond gaan we de twee verjaardagen vieren bij een strandtent..........