Adam's Peak

12 januari 2013

Om 2.30 uur in de nacht vertrokken we vanaf ons hotel naar de 2243 meter hoge Adam's Peak. De lichtjes van de route naar boven waren vanaf het hotel te zien. Het was een kleine kilometer lopen naar de het startpunt. Na een diepe adem begonnen we aan de 7 km wandeling met 6442 trappen. Het eerste stuk begon met een lichte steiging met af en toe een trap. Het enige wat we konden zien was de grond voor je en de sterren. In het begin waren vele kraamjes die bloemen of enery eten of drinken verkochten. In het begin liepen we de route met enkele pelgrims maar hoe verder we liepen hoe drukker het werd. Het toeristenaantal viel ons erg mee, ongeveer 10 procent. We liepen flink door en na wat steile stukken moesten we toch even op adem komen. Wat een bijzondere ervaring om met zoveel mensen 's nachts een berg te beklimmen. Hele familie's met kinderen en baby's in de arm, vriendengroepen en soms ook hele oudjes gingen in hun eigen tempo omhoog. Er waren ook al was mensen op de terugweg want je mag de berg beklimmen wanneer je maar wilt. Je krijgt hier niet een starttijd en een startnummer. Af en toe waren de trappen zo hoog dat wij het ook even zwaar hadden. Iedereen die het moelijk had om de berg te beklimmen zoals oudere mensen werden geholpen anderen. We zagen zelfs een man gedragen worden door vier mannen. Van vier planken met daarop een plastic stoel was een soort brancard gemaakt, respect. Zelfs bijna bij de top waren kraamjes. Je kan hier echt niet met de auto komen dus wordt hier alles lopend naartoe gebracht. Dit gebeurde doormiddel van zakken of dozen op het hoofd te zetten en vaak op blote voeten de afstand afleggen. De meeste Srilankanen droegen slippers maar dan wel met handschoenen en een muts op. Hoe hoger je kwam hoe kouder het werd, gelukkig waren we daar wel op voorbereid. Het laaste stuk was was echt stijl en smal daardoor liep het laaste stuk niet door en waren er opstoppingen.

Na twee en een half uur kwamen we aan bij de top. Op de top was het druk en de tempel was al helemaal vol. We zijn op een trap gaan zitten met heel veel andere mensen wachtend op de zonsopgang. We hadden eigenlijk iets te snel gelopen en moesten een klein uurje in de kou wachten op de zon. De zonnenstralen hebben we gezien maar voordat de zon achter de bergen te voorschijn kwam verschenen kwamen er een paar wolken. Ondanks dat was het prachtig om te zien want de zonnestralen verlichtte heel de vallei. Omdat het zaterdag is was er een speciale seremonie met muziek. Onderweg werden er al gebeden gezongen en op de top was bijna iedereen aan het bidden. Het is een speciale plek voor Pelgrims omdat hier de voetafdruk van Boeddha zou staan.

Maar ja dan sta je boven op de Adam's Peak en dan ...dan loop je de 6442 treden weer naar beneden. De uitzichten naar beneden waar mooi. Op dat moment zag je pas waar je gelopen had. Iedereen is hier zo vrolijk en ook weer iederen zegt gedag, lacht of maakt een praatje met je. Veel Srilankanen spreken Engels, dit is leuk omdat je zo veel over het land te weten komt. Zigzagend liepen we de trappen af om zo onze knieen niet teveel te belasten. Jeetje wat hebben we veel trappen gelopen vannacht...Na een paar uur kwamen we weer in het dal aan.

Toen Sonja nog een paar foto's wilde maken van spelende kinderen kwamen ze aan rennen. Een paar leuke foto's gemaakt en samen bekeken. We hadden ook nog mentosnoepjes bij ons dus die hebben we uitgedeeld. Ze vroegen om pennen, we hadden 1 eMJe pen bij ons dus we hebben eMJe gelijk gepromoot in dit land. Door de eigenaar van een tentje waar we gisteren koffie hadden gedroken werden we binnengeroepen, Kamma Kamma (eten eten). We werden op plastic stoelen voor zijn tent gezet om even bij te komen van de klim.

Snel in ons hotel gedouchd en spullen gepakt want door ons getreuzel de route naar beneden moesten we ons haasten voor de trein. Na veel afdingen, zoals hier overal moet, werden we in een uur naar het treinstation gebracht. De taxichauffeur had geen 5 euro wisselgeld (dat heeft hier bijna niemand), tegelijk was iemand aan het bedelen en kregen we te horen dat de trein niet ging, oh toch wel, nee wat later....... dus lekker gaotisch. Uiteindelijk stapte we zo snel mogelijk als we konden in een nieuwe trein om zo een stoel te bemachtigen en dat was gelukt. We waren heel blij met de stoelen want na een aantal mooie foto's te schieten onderweg konden we daarna lezen en wegdommelen. We stapte uit in Bandarawella. Daar pakte we een tuk tuk om de laatste 6 kilometer af te leggen naar Ella. Een dorpje in de bergen op 1040 meter. Ella heeft 1 hoofdweg met leuke restaurantjes en met een paar zandjeweggetjes naar berghuisjes. De natuur is hier prachtig. Het guesthouse van 3 kamers waar Nadia had gereserveerd was vol maar aan de overkant was er een familie die een kamer ter beschikking had. Dus wij slapen de aankomende dagen home-stay. Een mooie locatie aan een bergweggetje en een mooie tuin. Onze kamer is simpel met een ouderwets klein bed met muggennet. Het pafond is groen/blauw geblokt en er staat een tafeltje met stoel...meer hebben we niet nodig. Snel het dorpje in gegaan want we hadden behoorlijke trek. Cees at een grote steak en Sonja een pizza...dat was even lekker. Na het natafelen zijn we ons bed ingedonken want we waren bek af.