Elephant Nature Park
Door: Cees enSon
Blijf op de hoogte en volg ceesenson
07 Januari 2010 | Thailand, Mae Taeng
Hallo daar zijn we weer, we hebben 3 dagen doorgebracht in het Elphant Nature Park (ENP).
5 januari 2010
Vrolijk werden we wakker want dit ws toch een klein beetje de reden waarom we terug wilde naar Thailand. Het is een park dat door een Thaise vrouw op poten is gezet waar olifanten hun rest van hun leven lekker mogen genieten omdat de olifanten daarvoor slecht zijn behandeld door de Thaise bevolking. We gingen er met een busje heen, het was deze keer maar 1.5 uur rijden. Er leven 32 volwassen olifanten, 2 babyolifantjes van 5 en 6 maanden en 1 baby zit nog in de buik (zwangerschap duurt 22 maanden). Als eerste liepen we over de loopbrug om de olifanten te bewonderen. Toevallig waren er 2 mahouts (begeleiders van de olifanten) die hun eigen olifanten (de oudste van 70 jaar) aan het voeren waren. Wij mochten gelijk helpen, zo leuk als ze met hun slurf het eten uit je handen grijpen. Daarna was het de officiele voedertijd en alle olifanten kwamen om de hut heen staan. Wij konden nu onze geadopteerde olifantje Fai Saai voederen, dus we mochten gelijk weer aan de bak. Na een hele uitgebreidde lunch gingen we de olifanten wassen. Samen met de olifanten gingen we de rivier in en konden we ze natspetteren en masseren met een borstel. Sommige gingen zelf uitgebreid badderen en sommige vonden het te koud dus die moesten het water in gelokt worden met eten, die beesten eten 18 uur per dag. We hadden ook nog meegedaan aan een spelletje, als je als eerste antwoord geeft op de vraag dan zou je een tas winnen. Cees wist al veel over olifanten en dus had hij de eerste vraag gelijk goed, dus we hebben een tas gewonnen! Even later gingen we naar een familie olifanten om ze van dichtbij te bekijken in de wei. Een van de baby's kwam al gelijk naar ons toegerend en zo konden we er mee knuffelen, echt zo schattig. Ook Fai Saai kwam dicht bij ons staan en ging uitgebreid voor ons poseren, alsof ze wist dat wij haar pleegouders zijn. Eind van de middag werd er een documentaire gedraaid over hoe en waarom de olifanten op het park zijn gekomen. Een verhaal is ons erg bijgebleven. De olifanten was zwanger maar moest werken in het regenwoud. Op het moment dat ze moest bevallen was ze aan het werk en de baby viel eruit en rolde zo de berg af, opslag dood. De olifant weigerde te werken en werd daarom in haar ogen geprikt. Dit werkte niet want ze wilde nog niet werken. Daarom werd ze zo vaak in allebei haar ogen geprikt doordat ze nu blind is. Ook lieten ze zien hoe de mahouts de olifanten van 4 jaar in een kooi breken. Ze zetten ze vast voor 9 dagen en martelen haar dan zo erg dat ze na die 9 dagen alles doet wat de mahout ze opdraagd, daarna volgt er nog een lange training waar ook erge dingen worden gedaan met de olifant, echt verschrikkelijk. De mahouts in het ENP zijn ook de baas over de olifanten maar dan op een hele vriendelijke manier, daar wordt niet geslagen of wat voor geweld dan ook. Na het avond waren we best moe van de drukke dag en zouden we vroeg naar bed gaan. We hadden weer zo'n mooie hut aan de rivier (wat een geluk). Maar helaas voor Sonja want die moest de hele nacht overgeven....
6 januari 2009
De volgende ochtend hoorde we dat er meer vrijwillegers en gasten dezelfde virus hadden opgelopen. Maar bij het ontbijt was er slecht nieuws, er was een olifant overleden en een andere olifant was ernstig ziek geworden vanacht. Er hing een droevige sfeer op het park en vooral de mouhouts waren er van slag. Wij zouden vandaag overnachten in een hutje op de berg, genaamd Elephant Heaven. Dit is een gedeelte van een berg waar de olifanten in het wild kunnen rondbanjeren, maar omdat het een te klein gedeelte is en te weinig eten voor ze is mogen ze er af en toe naar toe. Wij zouden lopend daarna toe gaan en een nachtje daar doorbrengen. Helaas ging dit niet door omdat er een aangepast proggama was doordat de olifant is overleden. Hierdoor kon Sonja nog even bijslapen maar we vonden het wel erg jammer. 's Middags gingen we met onze groep (bestaande uit ons 2 en de dames uit Canada-Vancouver) naar een klein dorpje. Dit was leuk omdat je in contact kwam met de bewoner zonder commerciele doelen. Hoe klein een dorpje ook is, er staat altijd een grote tempel. Ook de monniken hadden een groot verblijf, het is heel mooi om te zien dat ze hun hele leven in het teken zetten van Boeddha. Alleen wij zouden het er geen 2 weken volhouden, al die rust (en geen sex). We bezochten ook nog een schooltje waar kinderen van 4 tot 15 jaar leerden. Wij gingen de kleuters bezoeken die een dansje aan het oefenen waren. Maar toen Cees binnenkwam waren ze gelijk afgeleid, een aantal jongentjes renden naar hem toe en raakte hem aan en sprongen op hem (zeker niet verlegen). Cees gooide ze allemaal een keer in de lucht en heeft zo gelijk z'n armen weer getraind. Sonja werd door een meise meegesleept naar de dansvloer, gelukkig kan Sonja het kleuterniveau goed bijhouden. Vlak daarna ging de school uit, de kinderen stonden allemaal netje in lange rijen met hun gezicht naar Bangkok om het volklied te zingen. Even later gingen de overvolle auto's en scooter met de kinderen het schoolplein af, van autogordels hebben ze hier nog nooit gehoord. Na weer een uitgebreid diner met veel sterrenkijken gingen we met een leuk gevoel naar bed.
7 januari 2010
Cees heeft onrustig geslapen, ook al last van zij maag. 's Nacht hoor je wel van alles, trompetter van de olifanten, geblaf van de honden, voetstappen, gerommel en gerispel. Het leek allemaal in of om onze hut heen. Het lijkt net alsof er geesten rondsluipen, beetje eng. Ook had het geregend, maar gelukkig bleven we wel droog. De morgen was wel erg mooi, er hing veel dauw om de bergen heen. Weer slecht nieuws, de zieke olifant is vanacht overleden. Maar na ons ontbijt gingen lekker over het park heen lopen (tussen de olifanten en de waterbuffels). Ook wel grappig is als we naar ons hutje lopen, komen we over de 'dorpsstraat' en wordt je altijd wel aangesproken, hoe gaat het?, hoe voel je je? wat ga je doen? het lijkt net Driebruggen. 's Middags kregen we van de kinderen van school een voetmassage (hier leren ze voor), dit ging er iets softer aan toe dan normaal, maar was ook lekker. Ook het voeren en het badderen stond weer op het programma, heerlijk om rond die beesten te lopen, het geeft je een blij gevoel. Eind van de middag gingen we weer naar Chiang Mai, waar we lekker even ongezond een hamburger hebben gegeten (heb je af en toe wel nodig). We zijn allebei weer opgeknapt en zitten nu te wachten op de bus naar Chiang Kong, een grensplaatje bij Laos. Want morgen gaan we met de slowboot naar Luang Prabang, en dit is zeker een langezame boot want we moeten 2 dagen varen.
5 januari 2010
Vrolijk werden we wakker want dit ws toch een klein beetje de reden waarom we terug wilde naar Thailand. Het is een park dat door een Thaise vrouw op poten is gezet waar olifanten hun rest van hun leven lekker mogen genieten omdat de olifanten daarvoor slecht zijn behandeld door de Thaise bevolking. We gingen er met een busje heen, het was deze keer maar 1.5 uur rijden. Er leven 32 volwassen olifanten, 2 babyolifantjes van 5 en 6 maanden en 1 baby zit nog in de buik (zwangerschap duurt 22 maanden). Als eerste liepen we over de loopbrug om de olifanten te bewonderen. Toevallig waren er 2 mahouts (begeleiders van de olifanten) die hun eigen olifanten (de oudste van 70 jaar) aan het voeren waren. Wij mochten gelijk helpen, zo leuk als ze met hun slurf het eten uit je handen grijpen. Daarna was het de officiele voedertijd en alle olifanten kwamen om de hut heen staan. Wij konden nu onze geadopteerde olifantje Fai Saai voederen, dus we mochten gelijk weer aan de bak. Na een hele uitgebreidde lunch gingen we de olifanten wassen. Samen met de olifanten gingen we de rivier in en konden we ze natspetteren en masseren met een borstel. Sommige gingen zelf uitgebreid badderen en sommige vonden het te koud dus die moesten het water in gelokt worden met eten, die beesten eten 18 uur per dag. We hadden ook nog meegedaan aan een spelletje, als je als eerste antwoord geeft op de vraag dan zou je een tas winnen. Cees wist al veel over olifanten en dus had hij de eerste vraag gelijk goed, dus we hebben een tas gewonnen! Even later gingen we naar een familie olifanten om ze van dichtbij te bekijken in de wei. Een van de baby's kwam al gelijk naar ons toegerend en zo konden we er mee knuffelen, echt zo schattig. Ook Fai Saai kwam dicht bij ons staan en ging uitgebreid voor ons poseren, alsof ze wist dat wij haar pleegouders zijn. Eind van de middag werd er een documentaire gedraaid over hoe en waarom de olifanten op het park zijn gekomen. Een verhaal is ons erg bijgebleven. De olifanten was zwanger maar moest werken in het regenwoud. Op het moment dat ze moest bevallen was ze aan het werk en de baby viel eruit en rolde zo de berg af, opslag dood. De olifant weigerde te werken en werd daarom in haar ogen geprikt. Dit werkte niet want ze wilde nog niet werken. Daarom werd ze zo vaak in allebei haar ogen geprikt doordat ze nu blind is. Ook lieten ze zien hoe de mahouts de olifanten van 4 jaar in een kooi breken. Ze zetten ze vast voor 9 dagen en martelen haar dan zo erg dat ze na die 9 dagen alles doet wat de mahout ze opdraagd, daarna volgt er nog een lange training waar ook erge dingen worden gedaan met de olifant, echt verschrikkelijk. De mahouts in het ENP zijn ook de baas over de olifanten maar dan op een hele vriendelijke manier, daar wordt niet geslagen of wat voor geweld dan ook. Na het avond waren we best moe van de drukke dag en zouden we vroeg naar bed gaan. We hadden weer zo'n mooie hut aan de rivier (wat een geluk). Maar helaas voor Sonja want die moest de hele nacht overgeven....
6 januari 2009
De volgende ochtend hoorde we dat er meer vrijwillegers en gasten dezelfde virus hadden opgelopen. Maar bij het ontbijt was er slecht nieuws, er was een olifant overleden en een andere olifant was ernstig ziek geworden vanacht. Er hing een droevige sfeer op het park en vooral de mouhouts waren er van slag. Wij zouden vandaag overnachten in een hutje op de berg, genaamd Elephant Heaven. Dit is een gedeelte van een berg waar de olifanten in het wild kunnen rondbanjeren, maar omdat het een te klein gedeelte is en te weinig eten voor ze is mogen ze er af en toe naar toe. Wij zouden lopend daarna toe gaan en een nachtje daar doorbrengen. Helaas ging dit niet door omdat er een aangepast proggama was doordat de olifant is overleden. Hierdoor kon Sonja nog even bijslapen maar we vonden het wel erg jammer. 's Middags gingen we met onze groep (bestaande uit ons 2 en de dames uit Canada-Vancouver) naar een klein dorpje. Dit was leuk omdat je in contact kwam met de bewoner zonder commerciele doelen. Hoe klein een dorpje ook is, er staat altijd een grote tempel. Ook de monniken hadden een groot verblijf, het is heel mooi om te zien dat ze hun hele leven in het teken zetten van Boeddha. Alleen wij zouden het er geen 2 weken volhouden, al die rust (en geen sex). We bezochten ook nog een schooltje waar kinderen van 4 tot 15 jaar leerden. Wij gingen de kleuters bezoeken die een dansje aan het oefenen waren. Maar toen Cees binnenkwam waren ze gelijk afgeleid, een aantal jongentjes renden naar hem toe en raakte hem aan en sprongen op hem (zeker niet verlegen). Cees gooide ze allemaal een keer in de lucht en heeft zo gelijk z'n armen weer getraind. Sonja werd door een meise meegesleept naar de dansvloer, gelukkig kan Sonja het kleuterniveau goed bijhouden. Vlak daarna ging de school uit, de kinderen stonden allemaal netje in lange rijen met hun gezicht naar Bangkok om het volklied te zingen. Even later gingen de overvolle auto's en scooter met de kinderen het schoolplein af, van autogordels hebben ze hier nog nooit gehoord. Na weer een uitgebreid diner met veel sterrenkijken gingen we met een leuk gevoel naar bed.
7 januari 2010
Cees heeft onrustig geslapen, ook al last van zij maag. 's Nacht hoor je wel van alles, trompetter van de olifanten, geblaf van de honden, voetstappen, gerommel en gerispel. Het leek allemaal in of om onze hut heen. Het lijkt net alsof er geesten rondsluipen, beetje eng. Ook had het geregend, maar gelukkig bleven we wel droog. De morgen was wel erg mooi, er hing veel dauw om de bergen heen. Weer slecht nieuws, de zieke olifant is vanacht overleden. Maar na ons ontbijt gingen lekker over het park heen lopen (tussen de olifanten en de waterbuffels). Ook wel grappig is als we naar ons hutje lopen, komen we over de 'dorpsstraat' en wordt je altijd wel aangesproken, hoe gaat het?, hoe voel je je? wat ga je doen? het lijkt net Driebruggen. 's Middags kregen we van de kinderen van school een voetmassage (hier leren ze voor), dit ging er iets softer aan toe dan normaal, maar was ook lekker. Ook het voeren en het badderen stond weer op het programma, heerlijk om rond die beesten te lopen, het geeft je een blij gevoel. Eind van de middag gingen we weer naar Chiang Mai, waar we lekker even ongezond een hamburger hebben gegeten (heb je af en toe wel nodig). We zijn allebei weer opgeknapt en zitten nu te wachten op de bus naar Chiang Kong, een grensplaatje bij Laos. Want morgen gaan we met de slowboot naar Luang Prabang, en dit is zeker een langezame boot want we moeten 2 dagen varen.
-
07 Januari 2010 - 12:52
Leon:
Zit ik helemaal in jullie verhaal...stopt het ineens?
was de internet verbinding verbroken ofzo??
-
07 Januari 2010 - 12:54
Leon:
lag zeker aan mijn computer want nu kan ik het hele verhaal lezen....
leuk z'n elephant park.. dit is echt weer een hele mooie reis die jullie maken...geniet ervan
Greetzz -
07 Januari 2010 - 15:22
Paula:
Ik werd al ongerust, 3 dagen niks gehoord niks voor jullie, maar gelukkig gaat alles goed.
Leuk hoor jullie olfifanten avonturen. Kinderen die jullie voeten masseren? Het moet niet gekker worden hoor...2 dagen varen toe maar, als jullie dan maar niet weer misselijk worden...
Mijn werkweek is weer begonnen, is wel even wat anders.Nog steeds erg koud hier. Gisteren gigantisch op mijn muil gegaan dus lekker beurs armpie.
Geniet nog maar lekker van het warme weer en Laos.
Liefs Paula -
07 Januari 2010 - 16:23
Pa En Ma :
Het vriest hier nog steeds dag en nacht en af en toe een beetje sneeuw. Prachtig gezicht.
Vandaag weer met de winkel begonnen na een aantal vrije dagen.Verder weinig nieuws hier, tot de volgende keer. Groetjes Pa. -
08 Januari 2010 - 06:41
Patricia:
Wat zielig van die olifanten zeg...
Maar lijkt me geweldig om ze eten te geven en ze te wassen!!!
Hier is het erg koud en glad...
Morgen examen, denken jullie nog een beetje aan me.
x -
08 Januari 2010 - 09:26
Carmen :
Wat een indrukwekkend verhaal.. krijg al helemaal het gevoel dat ik zelf in Thailand ben.. Ik kan ook niet het hele verhaal lezen, maar blijkbaar ligt dat aan mijn pc. Jullie nog heel veel plezier daar. Geniet er lekker van. -
08 Januari 2010 - 13:05
Patty:
Mees ligt lekker te slapen en ik heb net met veel plezier jullie verhaal gelezen. Wat maken jullie een mooie reis. Geniet er van en van het weer want hier is het echt onwijs koud. Morgen gaan Fred en ik schaatsen dat is dan wel weer leuk van de kou.
Veel plezier nog en lekker genieten!
Liefs Patty -
09 Januari 2010 - 08:14
Pa En Ma :
cees gefeliciteerd .jammer dat we je niet persoonlijk kunnen feliciteren maar we proosten vanavond op je een fijne verjaardag in dit adembenemende land mooie foto,s -
09 Januari 2010 - 10:22
Roos:
HEY OME CEESIE,
VAN HARTE GEFELICITEERD MET JE VERJAARDAG! WE ZULLEN OP JE PROOSTEN VANDAAG. JAMMER DAT JE ER NIET BENT WE MISSEN JE WEL HOOR! MAAK ER EEN GEZELLIG DAG VAN MET TANTE SONJA! LIEFS ROOS -
09 Januari 2010 - 10:47
Cal En Koen:
Hey Cees!
Gefeliciteerd met je verjaardag! Maak er een mooie dag van!
Liefs Cal en Koen -
09 Januari 2010 - 17:18
Fred:
Cees van harte gefeliciteerd met je verjaardag. Blijft leuk om jullie reis zo te volgen.
Groeten en een dikke kus,
Fred, Patty en Mees
O ja, als jullie thuis zijn hebben we nog een nieuwje (spannend!!!) -
09 Januari 2010 - 18:21
Leon En Romy:
Cees,
Gefeliciteerd met je verjaardag!!!
Maak er een mooie dag van maar dat zal vast wel lukken!!
Groetjes Ons -
09 Januari 2010 - 18:34
Oma:
ik ben nu in het hoogeind ,gefeliciteerd. met je verjaardag denk je nog aan een vingerhoedje? ik geniet van jullie reisverhalen.
groetjes oma zuidam
-
09 Januari 2010 - 21:45
Danny:
Hey Vakantiegangers!
Leuk verhaal! indrukwekkend..
Cees nog gefeliciteerd met je verjaardag!
Zo te lezen vermaken jullie je best!
Geniet ervan hier is het weer verschrikkelijk
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
