Met de slowboat over de Mekong

8 januari 2010
Gelukkig zijn we gisteravond toch nog aangekomen in Chiang Khong, een plaatsje bij de grensovergang bij Laos. We moesten om 20.30 uur bij ons guasthouse in Chiang Mai klaarstaan. We waren er al om 19.30 uur en waren lekker aan de klets met een aantal backpackers. Om 21.00 uur war er nog niemand maar in Thailand moet je de tijd nooit precies nemen en dus blijven lekker zitten Om 21.30 kwam er een gehaaste man naar ons toe wat we aan het doen waren. Het bleek dus dat hij al een uur op ons aan het wachten was maar dat de eigenaren hadden gezegd dat wij er nog niet waren. Dus als een gek werden we met uur pickup naar een benzine pomp gebracht (met gevaar voor eigen leven) en daarna werden we met een minibusje naar Chiang Khong gebracht. Uiteindelijk waren we er pas om 03.00 bij ons krakkemikkege guasthouse. We konden 4 uur slapen en na het ontbijt gingen we naar de grensovergang. Met een klein bootje werden naar de andere kant van de Mekongrivier gebracht en daar hadden we op 3 plekken paspoortcontrole. Mannen in een houten hutje op de straat, het leek niet veel voor te stellen. Pas om 12.00 uur gingen met de slowboat varen over de machtige Mekong (140 kilometer, 7 uur varen). We hadden al veel verhalen gehoord dat je beter niet met deze boot kon gaan omdat je helemaal gek werd van het zitten op houten bankjes met heel veel mensen. Maar we hadden een aantal Nederlanders ontmoet met wat tips. We hadden geeisd met z'n alle dat er een 2e boot zou varen omdat er te veel mensen waren en we kregen onze zin. Wij gingen op het voordek zitten op de grond. Het was en hele relaxte dag, beetje zitten, beetje liggen, biertje drinken, lezen, kletsen, muziek luisteren in het zonnetje. Maar het uitzicht was ook adembenemend, groene bergen, zandvlaktes, rotsen, waterbuffels. Heel grappig was ook dat er mensen onderweg uitstapte bij een rotsenformatie en waar je voor de rest geen bewoonbare wereld zag. Gelukkig voelen we ons weer helemaal top, want om 7 uur op een boot te zitten als je misselijk bent, dan het geen pretje geweest. In het donker kwamen we aan in Houei Sai een heel klein dorpje wat gericht was op de mensen van de slowboat, want iedereen moest hier 1 nachtje vertoeven. We hadden een warme douche! helemaal gelukkig want we hadden de laatste vier dagen allleen maar koud water. 's Avonds met 2 nederlandse meiden loatiaans gegeten (bevalt goed) en om 10.00 uur vielen we als een blok in slaap.

9 januari 2010
Lang zal die leven, lang zal die leven zo werd Cees 's ochtends gewekt. 27 jaar oud geworden, helaas geen kado'tjes maar dat komt deze vakantie wel goed. Vandaag ging onze ries over de Mekong weer verder, gelukkig wel al om 9.00 uur. We moesten optijd bij de boot zijn omdat we weer op het voordek wilde zitten. We hadden geluk, er zat nog niemand. Helaas was deze boot wel een stuk drukker. We zaten met 18 mensen (backpackers en eigen bevolking door elkaar) op het voordek samen met zakken rijst. Iets krapper maar wel een gezellig sfeertje. Deze reis gingen ook kippen mee op het dak. Om 17.00 uur kwamen we aan in Luang Prabang. Eerste indruk was al gelijk goed, mooie huisjes (franse stijl omdat het vroeger een franse kolonie is geweest) en goede sfeer. 's Avonds gingen we met de Nederlandse meiden weer uiteten. Verassing voor Cees was dat ze een taart hadden gekocht en met kaarsjes erop en zo het restaurant kwamen binnenlopen en voor hem hebben gezongen, er zaten gezellige mensen te eten want ze zongen allemaal mee. 's Avonds na 10.00 uur is er niet zo heel veel te beleven maar bowlen is hier heel populair onder de jongeren. Dus wij zijn ook gaan 'disco' bowlen. Erg gezellig, veel geproost met de Laotiaanen (dat is een tik van hun) en er werd veel geklapt bij een goede worp. Oei het was weer later voordat we in bed lagen.

ps. Bedankt voor de sms'jes, mailtjes en voiceberichten voor Cees z'n verjaardag, helaas de voicemailberichten kunnen we niet afluisteren.